W marcu 2020 r. odbyły się w naszej szkole wybory patrona, w których uczestniczyli uczniowie, rodzice i nauczyciele. Spośród sześciu kandydatów najwięcej głosów otrzymał Zbigniew Pietrzykowski.

Kim był ten niezwykły człowiek, który swoją postawą udowodnił, że warto mieć marzenia?

Nie wszyscy wiedzą, że ten wybitny sportowiec urodził się 4.10.1934 r. w naszej miejscowości, skąd wyruszył na podbój bokserskiego świata. Jego rodzice byli nauczycielami. Miał dwóch starszych braci, Ryszarda i Wiktora. Po zakończeniu wojny rodzina przeniosła się do Bielska. W 1939 r. ojciec zabrał chłopców na walki bokserskie. Wydarzenie to wpłynęło znacząco na życie kilkuletniego wówczas Zbigniewa. „Te pojedynki pamiętałem przez lata. Zrobiły na mnie ogromne wrażenie”- te słowa sportowca przytacza w książce „Pięści anioła. Walka o złoto Zbigniewa Pietrzykowskiego” Leszek Błażyński. Fascynacja pięściarstwem spowodowała, że w 1950 r. zapisał się do sekcji bokserskiej Bialskiego Klubu Sportowego Stal. Później brał udział w treningach organizowanych przez Bielsko-Bialskie Towarzystwo Sportowe, gdzie pod czujnym okiem trenera szlifował swój talent.

Pierwszy sukces osiągnął w 1953 r. podczas Mistrzostw Europy, które odbywały się w Warszawie. 19-letni chłopak zdobył brązowy medal. Od tego momentu rozpoczęła się droga Zbigniewa Pietrzykowskiego na sam szczyt.

Pięściarz stał się legendą polskiego boksu z uwagi na liczne medale, zdobyte podczas:

- igrzysk olimpijskich

            brąz                 1956  Melbourne

            srebro              1960  Rzym

            brąz                 1964  Tokio

- Mistrzostw Europy

            brąz                 1953  Warszawa

            złoto                1955  Berlin Zachodni

            złoto                1957  Praga

            złoto                1959  Lucerna

            złoto                1963  Moskwa

- Mistrzostw Polski

            brąz                 1953  Poznań

            złoto                1954  Warszawa

            złoto                1955  Kraków

            złoto                1956  Wrocław

            złoto                1957  Gdańsk

            złoto                1959  Poznań

            złoto                1960  Warszawa

            złoto                1961  Wrocław

            złoto                1962  Rzeszów

            złoto                1963  Warszawa

            złoto                1964  Bydgoszcz

            złoto                1965  Kraków   

- Drużynowych Mistrzostw Polski:

            złoto                 1954/55  CWKS Warszawa

            złoto                 1955/56  CWKS Warszawa

            złoto                 1956/57  CWKS Warszawa

            srebro              1957/58  BBTS  Bielsko-Biała

            srebro              1958/59  BBTS  Bielsko-Biała

            złoto                1959/60  BBTS  Bielsko-Biała

 - Mistrzostw Śląska:

            8 złotych krążków dla BBTS Bielsko-Biała

            1953 (waga lekkośrednia)

            1957 (waga średnia)

            1958, 1960, 1961, 1963, 1964, 1967  (waga półciężka).

 

Warto wspomnieć o pozostałych zwycięstwach:

            1956 Turniej o Puchar Warszawy (waga lekkośrednia)

            1958  Turniej XXXV-lecia PZB w Łodzi   (waga półciężka)

            1960  III Turniej Przedolimpijski „Trybuny Ludu” i PZB w Poznaniu (waga półciężka)

            1963  VI Turniej Przedolimpijski PZB (waga średnia)

         1965 VIII  Turniej Przedolimpijski o „Czarne Diamenty” redakcji dziennika   „Sport” w Katowicach (waga półciężka).

 

Łącznie odbył 366 walk, z których 350 wygrał, 2 zremisował i tylko 14 przegrał. Po zakończeniu kariery w 1968 r. został trenerem w klubach: BBTS, GKS Katowice, Wisła Kraków. W latach 1993-1997 był też posłem na Sejm.

Uhonorowany został wieloma odznaczeniami:

            1960     Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

            1998    Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

            2004    Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

            1963    nagroda „Sztandaru Młodych” dla Dżentelmena Roku

            1986    nagroda im. Aleksandra Rekszy

            1994    medal Kalos Kagathos pod patronatem Rektora UJ i PKOL.

           

            Zbigniew Pietrzykowski nazywany był „Dżentelmenem ringu”, ponieważ zawsze walczył fair play i oszczędzał swoich, szczególnie słabszych, rywali. „Nigdy nie było tak, żebym nie chciał wygrywać. Więcej, do zwycięstwa dążyłem wszelkimi siłami. Tak jednak robiłem tylko w walkach z równorzędnym przeciwnikiem. Natomiast gdy naprzeciw mnie stawał słabszy bokser, sprawa wyglądała zupełnie inaczej. Nadużywanie siły stawało się wtedy zaprzeczeniem idei sportu. Dlatego nigdy nie dążyłem do fizycznego zniszczenia słabszych przeciwników”- te zasady sportowca przytacza w książce „Pięści anioła. Walka o złoto Zbigniewa Pietrzykowskiego” Leszek Błażyński.

            We wspomnianej książce znajdują się również opinie przyjaciół rodziny, którzy podkreślali, że sportowiec również poza ringiem był dżentelmenem. Sławomir Wojtulewski, wybitny doktor i działacz sportowy, powiedział: „Zbyszek był elegancki nie tylko w ringu, ale także poza  nim. Zdecydowana większość kibiców podziwiała jego walki, bo to nie były prymitywne bijatyki, ale techniczny boks na najwyższym poziomie. To, co pokazywał, było sztuką. Dlatego też jego pojedynkami zachwycali się aktorzy, architekci, lekarze...”. Z kolei Janusz Pindera, dziennikarz i komentator sportowy, podkreślił, że „miał osobowość, charyzmę i wielkie umiejętności (...)”.

            Zmarł 19 maja 2014 w Bystrej w wieku 79 lat. Jest uważany za najlepszego zawodnika w historii polskiego boksu.